ΤΗ ΙΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Φωτίου καί Ανικήτου.

ΕΙΔΗΣΙΣ. Εν ταύτη τή ημέρα ψάλλεται καί η Ακολουθία τού Οσίου Πατρός ημών Μαξίμου τού Ομολογητού, διά τό εν τή ιγ' αποδίδοσθαι τήν Εορτήν τής Μεταμορφώσεως.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά προσόμοια τών Αγίων Μαρτύρων γ'.

Ήχος δ'

Έδωκας σημείωσιν

Πύρ ουκ επτοήθητε, ού κατατέμνοντα όργανα, ου θυμόν αλογώτατον, αφρόνως δικάζοντος, ουχ ορμάς λεόντων, ου βράσεις λεβήτων, ου τών μελών τάς εκκοπάς, ουδέ θανάτου πικράν απόφασιν, υμάς αθανατίζουσαν, καί πρός Θεόν τόν αθάνατον, ευκλεώς παραπέμπουσαν, αθληταί γενναιότατοι.

Τό μακαριώτατον, καί κατά πάντα σεβάσμιον, καί αξίοις ποθούμενον, τέλος απειλήφατε, καί τάς δι' αιώνος, γενναίοι ελπίδας, καί αναβλύζετε ημίν, κρουνούς θαυμάτων φλογμόν εξαίροντας, παθών ψυχής καί σώματος, τών ευσεβώς τήν ετήσιον, εορτήν υμών πάντοτε, εκτελούντων Πανεύφημοι.

Φώτιος ο ένδοξος, καί ο θεόφρων Ανίκητος, η δυάς η πανάριστος, Τριάδος λαμπρότησι, κατηγλαϊσμένοι, καί πεποικιλμένοι, ταίς τών στιγμάτων καλλοναίς, μετά Αγγέλων αεί αγάλλονται, τοίς πίστει δέ τήν ένδοξον, καί Ιεράν αυτών άθλησιν, εορτάζουσι νέμουσι, φωτισμόν τε καί έλεος.

Καί τού Οσίου Μαξίμου γ'

Ήχος ο αυτός

Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Τόν δι' οίκτον γενόμενον, ως ευδόκησεν άνθρωπον, εν δυσί θελήσεσιν ενεργείαις τε, κατανοούμενον Όσιε, εκήρυξας Μάξιμε, αποφράττων μιαρών τά απύλωτα στόματα, μονοθέλητον, μονενέργητον, τούτον δοξαζόντων, επηρεία διαβόλου, τού τήν κακίαν τεκτήναντος.

Ταίς νευραίς τών δογμάτων σου, Πύρρον Πάτερ απέπνιξας, ληρωδούντα Μάξιμε τόν κακόφρονα, καί διωγμούς εκαρτέρησας, καί θλίψεις αοίδιμε, μαστιζόμενος σφοδρώς, καί τήν γλώτταν τεμνόμενος, καί τήν πάντοτε, πρός Θεόν αιρομένην θείαν χείρα, δι' ής γράφων διετέλεις, τά υψηλότατα δόγματα.

Οξυγράφου ως κάλαμος, τεθηγμένη τώ Πνεύματι, η αγία γέγονε Μάκαρ γλώσσά σου, καλλιγραφούσα εν πνεύματι, πλαξί καρδιών ημών, νόμον θείων αρετών, καί δογμάτων ακρίβειαν, καί τήν σάρκωσιν, τού εν δύο ουσίαις τοίς ανθρώποις, καί μιά τή υποστάσει, εμφανισθήναι θελήσαντος.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τών μοναστών τά πλήθη, τόν καθηγητήν σε τιμώμεν, Πατήρ ημών Μάξιμε, διά σού γάρ τήν τρίβον, τήν όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεν, Μακάριος εί, τώ Χριστώ δουλεύσας, καί εχθρού θριαμβεύσας τήν δύναμιν, Αγγέλων συνόμιλε, Οσίων συμμέτοχε καί Δικαίων, μεθ' ών πρέσβευε τώ Κυρίω, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Ήχος ο αυτός

τής Εορτής

Τόν γνόφον τόν νομικόν, η φωτεινή τής Μεταμορφώσεως, διεδέξατο νεφέλη, εν ή Μωϋσής καί Ηλίας γενόμενοι, καί τής υπερφώτου δόξης αξιωθέντες, Θεώ έλεγον, Σύ ο εί Θεός ημών, Βασιλεύς τών αιώνων.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής.

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Όρει εν τώ Θαβώρ, προσέλθωμεν προθύμως, θεάσασθαι τήν δόξαν, τού πάντων βασιλέως, Χριστού τού λυτρωτού ημών.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Ώφθης σύν Μωϋσή, Ηλία τε Σωτήρ μου, καί Μαθητών προκρίτοις, εν όρει θαβωρίω, αστράψας υπέρ ήλιον.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Ήκουον πατρικής, φωνής προσβεβαιούσης, τήν δόξαν σου Σωτήρ μου, οι Μαθηταί καί φόβω, πρηνείς εις γήν κατέπιπτον.

Δόξα... Ήχος πλ. β'  Τού Οσίου

Όσιε Πάτερ, εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος τών κατορθωμάτων σου, δι' ών εν τοίς ουρανοίς, εύρες μισθόν τών καμάτων σου, Τών δαιμόνων έτρεψας τάς φάλαγγας, τών Αγγέλων έφθασας τά τάγματα, ών τόν βίον αμέμπτως εζήλωσας, Παρρησίαν έχων πρός Χριστόν τόν Θεόν, ειρήνην αίτησαι ταίς ψυχαίς ημών.

Καί νύν... Ήχος πλ. δ'  Τής Εορτής

Τής θεότητός σου Χριστέ, αμυδράν αυγήν παραγυμνώσας, τοίς συναναβάσί σοι επί τού όρους, τής υπερκοσμίου σου δόξης εποίησας κοινωνούς, όθεν ενθεαστικώς εκραύγαζον, Καλόν εστιν ημάς ώδε είναι, Μεθ' ών καί ημείς, σέ τόν μεταμορφωθέντα Σωτήρα Χριστόν, ανυμνούμεν εις τούς αιώνας.

Απολυτίκιον τού Οσίου

Ήχος πλ. δ'

Ορθοδοξίας οδηγέ, ευσεβείας διδάσκαλε, καί σεμνότητος, τής οικουμένης ο φωστήρ, τών μοναζόντων θεόπνευστον εγκαλλώπισμα, Μάξιμε σοφέ, ταίς διδαχαίς σου πάντας εφώτισας, Λύρα τού Πνεύματος, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον τής Εορτής

Ήχος βαρύς

Μετεμορθώθης εν τώ όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοίς Μαθηταίς σου τήν δόξαν σου, καθώς ήδυναντο, Λάμψον καί ημίν τοίς αμαρτωλοίς, τό φώς σου τό αϊδιον, πρεσβείαις τής Θεοτόκου, φωτοδότα δόξα σοι.

Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα  Ήχος δ'

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Τήν τών βροτών εναλλαγήν, τήν μετά δόξης σου Σωτήρ, εν τή δευτέρα καί φρικτή, τής σής ελεύσεως δεικνύς, επί τού όρους Θαβώρ μετεμορφώθης, Ηλίας καί Μωσής συνελάλουν σοι, τούς τρείς τών Μαθητών συνεκάλεσας, οί κατιδόντες Δέσποτα τήν δόξαν σου, τή αστραπή σου εξέστησαν, ο τότε τούτοις, τό φώς σου λάμψας, φώτισον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα όμοιον

Εν τώ όρει τώ Θαβώρ, μεταμορφούμενος Σωτήρ, τοίς προκρίτοις Μαθηταίς, δείξας τήν δόξαν σου Χριστέ, τό αναλλοίωτον ήστραψας τής θεότητος, Νεφέλη δέ φωτός συνεκάλεσας, Ηλίαν καί Μωσήν συλλαλούντάς σοι, διό καί Πέτρος έλεγεν, Οικτίρμον, καλόν εστιν ώδε είναι σύν σοί, ο τότε τούτοις, τό φώς σου λάμψας, φώτισον τάς ψυχάς ημών.

Δόξα... Καί νύν... Τό αυτό

Είτα οι Κανονες, ο πρώτος τής Εορτής, καί οι δύο επόμενοι τών Αγίων.

Κανών τών Μαρτύρων, ού η Ακροστιχίς.

Τερπνήν επαινώ Μαρτύρων ξυνωρίδα. Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Τοίς πόνοις τοίς τής σαρκός πανεύφημοι, εγκαρτερήσαντες, ευσθενεστάτη πίστει λογισμού, πρός τήν άπονον χαίροντες, ζωήν μετεβιβάσθητε, υπερ ημών αεί πρεσβεύοντες.

Ενθέοις οχυρωθείς Ανίκητε, όπλοις τής πίστεως, πρός συμπλοκήν ασάρκων δυσμενών, ρωμαλέως εχώρησας, καί τά αυτών στρατεύματα, θεία δυνάμει εξηφάνισας.

Ρητόρων αδολεσχίαν ένδοξε, καί νούν αδόκιμον, Ελληνιστών φρονήσει θεϊκή, λαμπρυνόμενος ήσχυνας, καί σεαυτόν Ανίκητε, όλον πρός άθλησιν εκδέδωκας.

Θεοτοκίον

Παρθένος καί πρό τόκου Άχραντε, καί μετά γέννησιν, ως αληθώς εδείχθης, τόν Θεόν, υπέρ λόγον γάρ έτεκες, τόν τούς Αγίους μάρτυρας, ενηθληκότας στεφανώσαντα.

Κανών τού Οσίου, ού η Ακροστιχίς. (άνευ τών Θεοτοκίων).

Ο παμμέγιστος Μάξιμος δοξάζεται.

Ιωάννου Μοναχού.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ'

Άσωμεν τώ Κυρίω

Όλην μοι τήν θεόπνουν, εκ τής μελιρρύτου καί ηδείας σου, εναπόσταξον γλώττης, θείε Μάξιμε χάριν τού Πνεύματος.

Πύρ καιόμενον ώφθης, κατά τών αιρέσεων μακάριε, ως καλάμην γάρ ταύτας, κατηνάλωσας ζήλω τού Πνεύματος.

Άλογον προετέθη, εκ δυσσεβεστάτης προαιρέσεως, μονοθέλητον δόγμα, τοίς δέ λόγοις σου Πάτερ διήλεγκται.

Θεοτοκίον

Άχραντε Θεοτόκε, η σεσαρκωμένον τόν αϊδιον, καί υπέρθεον Λόγον, υπέρ φύσιν τεκούσα υμνούμέν σε.

Τών Μαρτύρων

Ωδή γ'

Ευφραίνεται επί σοί

Νικήσας μετά Χριστού, τάς παρατάξεις τού εχθρού στέφανον, νικητικόν έλαβες, Μάρτυς αθλοφόρε Ανίκητε.

Ηλόγησαν τής σαρκός, ως φθειρομένης οι Χριστού μάρτυρες, καί χαλεπά βάσανα, γνώμη ρωμαλέα υπήνεγκαν.

Ναμάτων ζωοποιών, πεπληρωμένοι θολερά ρεύματα, πλάνης σοφοί μάρτυρες, ρεύμασιν αιμάτων επαύσατε.

Θεοτοκίον

Ενώκησεν επί σοί, ο κατοικών τούς ουρανούς Κύριος, καί εξ ημών άπασαν, πλάνην Θεοτόκε εξώκισεν.

Τού Οσίου

Σύ εί τό στερέωμα

Μέγιστος ο Μάξιμος, τής ευσεβούς Χριστού πίστεως, παναληθής, κήρύξ τε καί μάρτυς, ανεδείχθη δι' αίματος.

Μάξιμε μακάριε, συ δι' ασκήσεως γέγονας, θεοπρεπές, τής φιλοσοφίας, καί σοφόν ενδιαίτημα.

Έβλυσεν η γλώσσά σου, ποταμηδόν Χριστού δόγματα, πανευσεβή, Μάξιμε παμμάκαρ, τής σοφίας ο τρόφιμος.

Θεοτοκίον

Σέ πάντες κεκτήμεθα, καταφυγήν καί τείχος ημών, Χριστιανοί, σέ δοξολογούμεν, ασιγήτως Πανυμνητε.

Ο Ειρμός

«Σύ εί τό στερέωμα, τών προστρεχόντων σοι Κύριε, σύ εί τό φώς, τών εσκοτισμένων, καί υμνεί σε τό πνεύμά μου».

Κοντάκιον τής Εορτής

Τού Οσίου  Ήχος πλ. β'

Τήν υπέρ ημών

Φώς τό τριλαμπές, Οικήσαν εν τή ψυχή σου, σκεύος εκλεκτόν ανέδειξέ σε παμμάκαρ, σαφηνίζεις καί γάρ τά θεία τοίς πέρασι, δυσεφίκτων νοημάτων τε τήν δήλωσιν μακάριε, τήν Τριάδα πάσι Μάξιμε, ανακηρύττων τρανώς, υπερούσιον άναρχον.

Ο Οίκος

Τών Ιερέων η κρηπίς, η βάσις τών δογμάτων, η σάλπιγξ τής σοφίας, Μαρτύρων η ακρότης, καί τών πιστών ο στηριγμός, κόσμω προανίσχει Μάξιμος ο θαυμαστός, διά τής θείας αυτού μνήμης σήμερον, Τούτου ούν πρός τήν λάμψιν ανάστητε πάντες, τήν παρρησίαν καίτόν ζήλον ευφημούντες, όν έδειξεν υπέρ ευσεβείας, δι' ήν αληθώς ως ποιμήν, υπέρ ποίμνης παρετάξατο στερρώς κατά τών λύκων, ούς καταβαλών βραβείοις νίκης εστέφθη, τήν Τριάδα πάσιν ανακηρύττων τρανώς, υπερούσιον άναρχον.

Κάθισμα τών Αγίων  Ήχος δ'

Ο υψωθείς ήν τώ Σταυρώ

Καταβαλόντες τού εχθρού τάς επάρσεις, τή καρτερία τών δεινών αθλοφόροι, τόν ουρανόν ωκήσατε γηθόμενοι, Φώτιε αοίδιμε, καί Ανίκητε μάκαρ, όθεν μακαρίζεσθε, εις αιώνας αιώνος, υπέρ ημών πρεσβεύοντες Χριστώ, τών εκτελούντων υμών τά μνημόσυνα.

Δόξα... Τού Οσίου

Ήχος γ'  Τήν ωραιότητα

Τά κατορθώματα τής πολιτείας σου, πάντων φωτίζουσι τά διαβήματα, Μάξιμε Πάτερ αληθώς, τών πίστει μιμουμένων σε, όθεν τούς εκ πόθου σε, μακαρίζοντας πάντοτε, σώζε ταίς πρεσβείαις σου, από πάσης στενώσεως, Χριστόν τόν αγαθόν ικετεύων, μάκαρ αξιοθαύμαστε.

Καί νύν... Τής Εορτής  όμοιον

Τής θείας δόξης σου, όντως απαύγασμα, καθώς ηδύναντο, έδειξας Λόγε Θεού, τοίς Μαθηταίς σου εν Θαβώρ, όρει μεταμορφούμενος, οίς συνελλαμφθείημεν, καί ημείς οι υμνούντές σε, μόνε αναλλοίωτε, Ιησού παντοδύναμε, καί πίστει σοι συμφώνως βοώντες, Δόξα Χριστέ τή βασιλεία σου.

Τών Μαρτύρων

Ωδή δ'

Επαρθέντα σε ιδούσα

Πυρακτούμενοι αγάπη Θεού προθύμως, φλόγα πυρός υπήλθετε, μένοντες τή δρόσω άφλεκτοι τού Πνεύματος, αήττητοι μάρτυρες, θείοι πρεσβευταί τών ψυχών ημών.

Απηρνήσαντο τό σώμα Ποικιλοτρόπως, οι Αθληταί ξεόμενοι, όλω τώ νοϊ γάρ, τώ Θεώ ητένιζον, τω τούτοις παρέχοντι τήν υπομονήν διά πίστεως.

Ισχυρότατοι ως πύργοι τής ευσεβείας, τείχη εχθρού καθείλετε, καί πόλεως θείας, μάρτυρες κραυγάζοντες, πολίται γεγόνατε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Νυσταγμόν ουκ ενυστάξατε δυσσεβείας, αλλ' εγρηγόρσει μάρτυρες θεία, τούς υπνούντας, πάντοτε εις θάνατον, πρός φώς εξεγείρετε, τής θεογνωσίας εν χάριτι.

Θεοτοκίον

Ως ωραία απεκύησας τόν ωραίον, Παρθενομήτορ άχραντε, τόν ωραιοτάτους, δείξαντα τούς μάρτυρας, στερρώς εναθλήσαντας, καί τήν αθεϊαν μειώσαντας.

Τού Οσίου

Εισακήκοα Κύριε

Γηγενείς σε γεραίρουσι, καί τών ουρανίων τάξεις θαυμάζουσι, τή φιλία τής σοφίας γάρ, ανεδείχθης Πάτερ ώσπερ άσαρκος.

Ιταμός μέν ο τύραννος, αλλ' η καρτερία σου ακατάπληκτος, όθεν σύ μέν μεμακάρισαι, εκείνος δέ Πάτερ εξωστράκισται.

Συναθλούσί σοι Μάξιμε, η τών μαθητών δυάς η πανόλβιος, σοί τών άθλων, κοινωνήσαντες, διό καί επάθλων ίσων έτυχον.

Τή ροή σου τού αίματος, καταρδευομένη η Χριστού Εκκλησία, εξανθεί πατροπαράδοτον, τού θείου σου σπόρου δόγμα Όσιε.

Θεοτοκίον

Η τόν στάχυν βλαστήσασα, τόν ζωοποιόν ανήροτος άρουρα, τόν παρέχοντα τώ κόσμω ζωήν, Θεοτόκε σώζε τούς υμνούντάς σε.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ε'

Σύ κυριέ μου φώς

Μυρίοις αικισμοίς, νεκρωθέν τό σαρκίον σου, Ανίκητε τήν αγήρω, καί αθάνατον δόξαν, παμμάκαρ προεξένησεν.

Ανάλωτος πυρί, κατακαίοντι γέγονας, ώ Φώτιε θείου φέγγους, κοινωνέ καί ημέρας, αδύτου τέκνον γνήσιον.

Ρεόντων τήν φθοράν, παντελώς απεκρούσαντο, ποθή σαντες τών μενόντων, τό τερπνόν ολοψύχως, οι Μάρτυρες οι ένδοξοι.

Θεοτοκίον

Τίς δύναται τό σόν, ερμηνεύσαι μυστήριον, ώ Δέσποινα Θεοτόκε;υπέρ νούν γάρ καί λόγον, Θεόν αφράστως τέτοκας.

Τού Οσίου

Ορθρίζοντες βοώμέν σοι

Ο γνώσιν γηϊνων αθροίσας, καί ουρανίων, ενδίκως φιλόσοφος, κατονομάζεται Μάξιμος.

Σοφίας τής αμείνω τώ έρωτι, τού Χριστού σου, μιμητής πανάριστος, ώφθης αοίδιμε Μάξιμε.

Μανία υπερόριος γέγονας, τού τυράννου, εύρες δέ μακάριε, τόν, Ιησούν παραμύθιον.

Θεοτοκίον

Κατεύνασον τόν άστατον κλύδωνα, τών παθών μου, η Θεόν κυήσασα, τόν κυβερνήτην καί Κύριον.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ς'

Θύσω σοι μετά φωνής

Υψώθης, ανηλεώς εν ξύλω ξεόμενος, τό τής νεκρώσεως πάθος, απορρίπτων, θείαν καταστολήν τε, ουρανόθεν, ενδυόμενος Μάρτυς Ανίκητε.

Ρήξαντες, τούς δεσμούς τής απάτης οι Άγιοι, εν τώ δεσμείσθαι ευτόνως, τής υπομονής τε καί καρτερίας, θείοις βρόχοις, τόν προστάτην τού σκότους απέπνιξαν.

Ώφθητε, ως μεγάλοι φωστήρες φωτίζοντες, μαρμαρυγαίς ιαμάτων, καί ακτίσι θείων αγωνισμάτων, πάσαν κτίσιν, Αθλοφόροι Χριστού γενναιότατοι.

Θεοτοκίον

Νομίμων, απεκύησας δίχα Πανάμωμε, τόν αληθή νομοθέτην, όν δυσώπει νόμω τής αμαρτίας, τήν ψυχήν μου, τροπουμένην οικτίραι καί σώσαί με.

Τού Οσίου

Χιτώνά μοι παράσχου

Ανένδοτον προσφέρων τώ Θεώ, θεοφόρε δέησιν, ψυχής τε καί σώματος, τών παθών καί τής φθοράς ημάς λύτρωσαι.

Ξηραίνεται αιρέσεως πηγή, βορβορώδους άπασα, αοίδιμε Μάξιμε, φραττομένη τή ηδύτητι τής γλώττης σου.

Ιλάσθητί μοι μόνε αγαθέ, καί πηγήν τής χάριτος Χριστέ τή καρδία μου, ταίς λιταίς τού σού Οσίου ανάβλυσον.

Θεοτοκίον

Η μόνη διά λόγου εν σαρκί, τόν Λόγον κυήσασα, ρύσαι δεόμεθα, τών παγίδων τού εχθρού τάς ψυχάς ημών.

Ο Ειρμός

«Χιτώνά μοι παράσχου φωτεινόν, ο αναβαλλόμενος, φώς ως ιμάτιον, πολυέλεε Χριστέ ο Θεός ημών».

Κοντάκιον τών Αγίων

Ήχος β'  Τά άνω ζητών

Τούς θείους πιστοί, οπλίτας ευφημήσωμεν, τό ζεύγος Χριστού, τής δόξης εγκωμιάσωμεν, καί στερρούς ως κήρυκας, ευσεβείας άπαντες φίλαθλοι, καί Θεού όντως εραστάς, εν ύμνοις ασμάτων καταστέψωμεν.

Ο Οίκος

Γή καί σποδός, σαπρία τε καί σκώληξ, δι' αισχρών καί βεβήλων έργων καί λογισμών υπάρχων, μόνε φιλάνθρωπε, σέ ικετεύω, καί σοί προσπίπτω, εκκαθαραί με τώ σπόγγω τών οικτιρμών σου, Χριστέ, τού ρύπου, όν εν έργοις καί λόγοις συνήθροισα, φωτίσαι δέ τό ζοφώδες τού νοός μου τή αίγλη τής σής χάριτος, ίνα αξίως τήν ένστασιν τών μαρτύρων Σωτήρ μου εξείποιμι, εν ύμνοις ασμάτων καταστέφων αυτούς.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν.

Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Φωτίου καί Ανικήτου.

Στίχοι

·          Πύρ Ανίκητον συμφλέγει τώ Φωτίω,

·          Ούς φωτός οίκος ως ανικήτους φέρει.

·          Πύρ κατά δωδεκάτην κτάνε Φώτιον ηδ' Ανίκητον.

Οι όσιοι Κάστωρ καί Παλάμων, εν ειρήνη τελειούνται.

Οι άγιοι δώδεκα στρατιώται μάρτυρες, οι εκ Κρήτης ορμώμενοι, ξίφει τελειούνται.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών Αγίων μαρτύρων Παμφίλου καί Καπίτωνος, ξίφει τελειωθέντων.

Στίχοι

·          Οι κείμενοι γή, καί λύθρω πεφυρμένοι,

·          Ξίφος μετήλθον, Πάμφιλος καί Καπίτων.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τών οσίων Σεργίου καί Στεφάνου εν ειρήνη τελειωθέντων.

Στίχοι

·          Ίσων ιδρώτων, Σεργίω καί Στεφάνω,

·          Ίσοι στέφανοι, καί γάρ ούτω τό πρέπον.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τών Μαρτύρων

Ωδή ζ'

Εν τή καμίνω

Ξένον αγώνα, διηνυκότες ξένοι ώφθητε, όντως φρονημάτων ένδοξοι τής σαρκός, τών Αγγέλων συμπολίται δέ, κληρονόμοι τε τού Χριστού, μεγαλώνυμοι μάρτυρες.

Υπομονή τε, καί καρτερία ενικήσατε, πάντων δυσμενών αθέων επιβουλάς, καί φαιδροί πόνοις γενόμενοι, πρός φέγγος άδυτον, μετεβιβάσθητε, παναοίδιμοι.

Ναός Τριάδος, τής υπερθέου γενόμενος, στήλας καί ναούς ηδάφισαν ανδρικώς, τών αθέων οι πανεύφημοι, καί πρός ουράνιον, λαόν μετεβιβάσθη σαν αγαλλόμενοι.

Θεοτοκίον

Ως πλατυτέρα, τών ουρανών Αγνή υποδέδεξαι, Λόγον μηδαμού χωρούμενον υπέρ νούν, στενωτάτην τούς οδεύοντας, οδόν πανάμωμε, πρός πλατυσμόν, εισάγοντα θείας ζωής.

Τού Οσίου

Οι εκ τής Ιουδαίας

Μίαν φύσιν Τριάδος, μίαν θέλησιν έφης, μίαν ενέργειαν, Θεού δέ σαρκωθέντος, δύο φύσεις, θελήσεις, ενεργείας εκήρυξας, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Ού θελήματα δύο, διαιρούμενα γνώμης εναντιότητι, ποιότητι δέ μάλλον, ανεκήρυξας Πάτερ, φυσική διαφέροντα, ο τών Πατέρων βοών, Θεός ευλογητός εί.

Στήλην Ορθοδοξίας, τούς ενθέους σου λόγους Πάτερ κατέχοντες, τόν ένα τής Τριάδος, εν δυσί ταίς ουσίαις, καί θελήσεσι σέβομεν, τόν τών Πατέρων ημών, Θεόν τόν σαρκωθέντα.

Δύο Πάτερ ειδότες, ενεργείας τού οίκτω σεσαρκωμένου Θεού, δισσάς αυτεξουσίως, θελήσεις διδαχθέντες, υπό σού αναμέλπομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Τών Μαρτύρων

Ωδή η'

Χείρας εκπετάσας

Ρωμαλέον φρόνημα σοφοί, επιδεικνύμενοι, θηρών ορμήματα, ουκ επτοήθητε βράσματα, τών λεβήτων ουκ επτήξατε, ου τών μελών τάς εκτομάς, ου βασάνων ποινάς, εκβοώντες, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ιάσθε τά πάθη τών πιστών, εξεικονίσαντες, πάθος μακάριον, υμών τοίς πάθεσιν Άγιοι, καί καθαίρετε νοσήματα, καί φυγαδεύετε δεινά βοώντες πνεύματα, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Δυάς αθλητών περικαλλής, Τριάδα άκτιστον, καθωμολόγησε, καί μυριόλεκτον ώλεσε, πολεμίων όντως φάλαγγα, καί μυριάσι νοηταίς συνήφθη μέλπουσα, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Αγία Παρθένε η Θεόν, τόν υπεράγιον, αποκυήσασα, τόν στεφανώσαντα χάριτι, τούς Αγίους τούτους μάρτυρας, σώ σον αγίασον ημάς, προθύμως μέλποντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Τού Οσίου

Νικηταί τυράννου

Ολικώς ποθήσας, τόν υπερποθήσαντα γένος ανθρώπων, τόν σταυρόν σου ήρας, καί αυτώ μακάριε συνεσταυρώθης, Ευλογείτε κράζων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ξενωθείς απάσης, ηδονής μακάριε θανατηφόρου, σεαυτόν ειργάσω, όλον ακηλίδωτον έσοπτρον θείον, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Απηνούς τυράννου, δυσσεβούς ωμότητα ου κατεπλάγης, αλλ' ως πύργος έστης, ακλινής ακλόνητος ορθοδοξίας, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Ζωηφόρον αίγλην, εκ μιάς θεότητος τρισυποστάτου, δεδεγμένος ώφθης, τοίς εν σκότει ήλιος καί πλανωμένοις, Ευλογείτε μέλπων, τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Τού Αδάμ Παρθένε, τού παραπεσόντος μέν ώφθης θυγάτηρ, τού Θεού δέ μήτηρ, τού ανακαινίσαντός μου τήν ουσίαν, όν υμνούμεν πάντα τά έργα ως Κύριον, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ο Ειρμός

«Νικηταί τυράννου, καί φλογός τή χάριτί σου γεγονότες, οι τών εντολών σου, σφόδρα αντεχόμενοι Παίδες εβόων, Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας».

Τών Μαρτύρων

Ωδή θ'

Λίθος αχειρότμητος

Ιδού η φαιδρά καί φωσφόρος, καί πλήρης χάριτος ημέρα, έλαμψε Φωτίου τού θείου, καί Ανικήτου πάντας φωτίζουσα, τούς εν αυτή γεραίροντας, τά φωταυγή τούτων παθήματα.

Ωφθητε ως άνθρακες πάσαν, ύλην κακίας εμπιπρώντες, ώφθητε ως τίμιοι άρνες, εθελουσίως κατασφαττόμενοι, καί τώ Αμνώ τώ αίροντι, τάς αμαρτίας προσαγόμενοι.

Στίγματα υμών Αθλοφόροι, καί τά παθήματα καί πόνους, καί τήν υπέρ νούν καρτερίαν, καί τούς αγώνας, καί τήν τελείωσιν, πανευκλεώς δοξάζοντες, σήμερον πάντες ευφραινόμεθα.

Ήνθησαν κοιλάσιν οσίως, μαρτυρικαίς καθάπερ ρόδα, οι περικαλλείς, Αθλοφόροι, καί τάς καρδίας ευωδιάζουσι τών ευσεβών εν πνεύματι, δυσώδη πλάνην εκμειώσαντες.

Θεοτοκίον

Φώτισον ημάς η τεκούσα, φώς τό απρόσιτον Παρθένε, έμπλησον ημάς ευφροσύνης, καί θυμηδίας καί θείας γνώσεως, τούς Καθαρά καρδία σε, ευσεβοφρόνως μακαρίζοντας.

Τού Οσίου

Τόν προδηλωθέντα

Έτι σου ως Άβελ, τό αίμα καί εις αιώνας, τά θεόπνευστα Ιδόγματα, φωνή διαπρυσίω, η Χριστού Εκκλησία κηρύττει, Μάξιμε παμμάκαρ καί παμμέγιστε.

Τέτμηται η χείρ σου, γράφει δέ θείω δακτύλω, ως καλάμω καί μέλανι, τετμημένη τή γλώσση, τώ σώ αίματι τώ οσίω Παμμάκαρ, πίστιν εν καρδίαις τήν ορθόδοξον.

Άδεται εν κόσμω, η ένθεος παρρησία, καί τό πύρ τό εγκάρδιον, τής ενθέου αγάπης, δι' ήν Όσιε τήν τού αίματος χύσιν, Μάξιμε υπέστης προθυμότατα.

Ίστασο πρό βήματος, θείου μετά μαρτύρων, οίς τού ξύλου τής πίστεως, εκοινώνησας Πάτερ, καί ημάς οικειών τώ Δεσπότη, καί σού μιμητάς απεργαζόμενος.

Θεοτοκίον

Σύ εί Θεοτόκε, τά όπλα ημών καί τείχος, σύ εί η αντίληψις, τών εις σέ προστρεχόντων, σέ καί νύν εις πρεσβείαν κινούμεν, ίνα λυτρωθώμεν τών εχθρών ημών.

Ο Ειρμός

«Τόν προδηλωθέντα, εν όρει τώ νομοθέτη, εν πυρί καί βάτω, τόκον τόν τής Αειπαρθένου, εις ημών τών πιστών σωτηρίαν, ύμνοις ασιγήτοις μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Οσίου

Γυναίκες ακουτίσθητε

Τά βάθη τών κριμάτων σου, ηρεύνηται τώ Πνεύματι, τά δέ τού Πνεύματος Σώτερ, έν πνεύματι καί δυνάμει, Μάξιμος εξηρεύνησεν, ως ένδικος φιλόσοφος, θελήσεις ενεργείας τε, ανακηρύττων σου δύο, διό λαμπρώς νύν τιμάται.

Τών Μαρτύρων

Φώς αναλλοίωτον Λόγε

Φώς η Φωτίου τοίς όχλοις, εγένετο μαρτυρία, τού Ανικήτου νικώντος, εν ταίς βασάνοις τήν πλάνην, Χριστού τάς δύο γεννήσεις, θεολογούντων, ούς ευφημήσωμεν άμα.

Καί τής Εορτής

Φώς αναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός αγεννήτου, εν τώ φανέντι φωτί σου, σήμερον εν θαβωρίω, φώς είδομεν τόν Πατέρα, φώς καί τό Πνεύμα, φωταγωγούν πάσαν Κτίσιν.

Εις τόν Στίχον τών Αίνων, Στιχηρά Προσόμοια.

Τής Εορτής

Ήχος β'

Οίκος τού Εφραθά

Παρήλθεν η σκιά, ελήλυθεν η χάρις, εν τώ Θαβώρ τώ όρει, Μωσής εβόα Σώτερ, ιδών σου τήν θεότητα.

Στίχ. Σοί εισιν οι ουρανοί, καί σή εστιν η γή.

Ηλίας καί Μωσής, εν τώ Θαβώρ τώ όρει, τήν έξοδον ελάλουν, ήν έμελλες πληρώσειν, υπέρ ημών Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Θαβώρ καί Ερμών εν τώ ονόματί σου αγαλλιάσονται.

Τής θείας σου μορφής, οι τρείς τών Μαθητών σου, οράν μή δυνηθέντες, τήν αστραπήν εν φόβω, Σωτήρ εις γήν κατέπιπτον.

Δόξα... Καί νύν... Όμοιον

Ύψωσον ευσεβών, βασιλέων τό κέρας, Παμβασιλεύ οικτίρμον, καί νίκας δίδου Σώτερ, πρεσβείαις τής τεκούσης σε.

Καί τά λοιπά τής Ακολουθίας, καί Απόλυσις